Rosita Steenbeek bestudeerde brieven en andere bronnen over het leven van Johann Jakob Froberger, de beroemdste klaviervirtuoos van de zeventiende eeuw, en Sibylla von Württemberg. Na een leven vol reizen trok Froberger zich rond zijn vijftigste levensjaar terug op het Franse kasteel Montbéliard. Op basis van dit gegeven vulde Steenbeek de historische correspondentie met fictieve brieven aan. Daarin is ook plaats voor Frobergers avonturen, zoals berovingen en gekapseisde boten.

Programma

Johann Jakob Froberger en Sibylla van Württemberg
Johann Jakob Froberger (1616-1667) – Louis Couperin (1626-1661) – Girolamo Frescobaldi (1583-1643)

• Froberger Toccata X in F
• Couperin Prélude non mesuré – Allemande – Courante – Sarabande – Chaconne
• Froberger Toccata I a-kl
• Frescobaldi La Bergamascal G-gr
• Froberger Suite II Allemanda-Courant-Sarabanda-Gigue d-kl
• Louis Couperin Fugue 17 e-kl
• Froberger Affligé et Tombeau de Monsieur Blanrocher c-kl
• Froberger Capriccio III d-kl
• Froberger Méditation faite sur ma mort future D-gr
• Froberger Toccata XX a-kl

Rosita Steenbeek

Rosita Steenbeek doorliep het Johan van Oldenbarnevelt gymnasium te Amersfoort. Vervolgens studeerde ze enige tijd Klassieke talen in Utrecht en deed haar propedeuse theologie. Aanvankelijk wilde ze een familietraditie voortzetten en dominee worden. Ze zwaaide om naar Neerlandistiek en studeerde af in de Moderne Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar studie acteerde ze regelmatig op het toneel en in de film.

Na haar doctoraal vertrok ze naar Rome om haar geluk in de film te beproeven. En ook om in te halen dat ze niet mee mocht op Romereis vanwege een hersenbloeding.
Ze speelde in film- en televisieproducties, schreef artikelen voor o.a. Vrij Nederland en vertaalde boeken uit het Italiaans van Alberto Moravia en Susanna Tamaro. In 1994 debuteerde ze met De laatste vrouw. Een boek dat Rome en Sicilië als decor heeft en in verschillende talen werd vertaald. Vanaf dat moment wijdt ze zich volledig aan het schrijven. Er volgden vele romans en ook meerdere boeken over Rome, de stad waar ze het grootste deel van het jaar woont.

Siebe Henstra

Op zijn 16de bouwde Siebe Henstra zijn eerste klavecimbel, zijn ouders hadden daar geen vertrouwen in maar hij volhardde. Het was in ieder geval beter dan het kleine fabrieksinstrument dat 2 jaar daarvoor was aangeschaft. Direct na de middelbare school studeerde hij klavecimbel bij Ton Koopman en Gustav Leonhardt in Amsterdam.

Als continuo speler maakt hij deel uit van onder meer de Nederlandse Bachvereniging, het Orkest van de Achttiende Eeuw, het Leonhardt Consort, La Petite Bande, het Ricercar Consort, Tokyo Baroque en het Koninklijk Concertgebouworkest.
Hij vormt een duo met celliste Lucia Swarts, en met Menno van Delft vormt hij het duo ‘Der prallende Doppelschlag’ op 2 clavichorden, klavecimbels of orgels. O.l.v. dirigenten als Gustav Leonhardt, Frans Brüggen en Jos van Veldhoven werkte hij mee aan talloze CD-, radio-, TV-, plaat- en operaproducties en aan de website www.allofbach.com.

Hij gaf concerten en masterclasses in de hele wereld en was prijswinnaar op klavecimbelconcoursen te Edinburgh (1982) en Amsterdam (1987). Als hoofdvakdocent klavecimbel is hij sinds 1988 verbonden aan het  Utrechts  Conservatorium en was van 2017-2021 hoofdvakdocent klavecimbel aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij wordt regelmatig gevraagd als jurylid bij diverse concoursen. Bij het label Ricercar kwamen CD’s uit met 17de eeuwse Italiaanse klavecimbelmuziek en de volledige klavierwerken van Weckmann. Voorts maakte hij een opname voor het MIM in Brussel met clavichord muziek en werkte hij mee aan de integrale opname van de werken van Sweelinck, ondermeer onderscheiden met een Edison 2003, ‘Deutsche Schallplatten Kritik Preis’ en een 10 in ‘luister’.